Statki klasy M są używane przez korporacje oraz organizacje cywilne. Jest on kilkukrotnie wolniejszy od statków wojskowych. Przykładem frachtowca klas M był USCSS (United States Comercial Space Ship) Nostromo.

Informacje dodatkowe (w języku angielskim) znajdują się na stronie Darrella Curtisa, któremu dziękujemy za udstępnienie materiałów dotyczących Nostromo.

Opis okrętów tej klasy:
Kadłub został zaadoptowany z okrętów klasy Lockmart CM-80B BISON. Po modyfikacjach długość kadłuba uległa skróceniu z 265 metrów do 235 metrów. Okręt został przystosowany do holowania kompleksów rafineryjnych po uprzednim zadokowaniu. Wszystko to sprawiło, iż okręty tej właśnie klasy stały się najpopularniejsze w przemyśle wydobywczym. Dzięki dużej ładowni potrafiły zabrać spory ładunek do docelowego punktu przeznaczenia a także holować kompleks rafineryjny. Dzięki odpowiedniej budowie kadłuba okręty tej klasy były w stanie lądować na powierzchni planet, co dodatkowo stawiało go na pierwszym miejscu wśród tego typu okrętów.

NAPĘD:
Okręt napędzany był reaktorem LARETEL WF-15 o mocy 2.8 Terrawatta. Reaktor ten zapewniał wystarczającą moc do poruszania statku wraz z zadokowanym do niego kompleksem rafineryjnym. Uzupełnieniem reaktora była grupa baterio-akumulatorów mająca za zadanie w krytycznej sytuacji zapewnić podtrzymanie sterowności okrętu, przez co najmniej 1 godzinę a także utrzymać środowisko zapewniające przeżycie załogi na co najmniej 35 dni. Obydwa źródła zasilania mogły zapewniać zasilanie generatorom sztucznej grawitacji znajdującym się na pokładzie okrętu.

Do wykonywania skoków nadświetlnych służył napęd Yutani T7A NLS. Zapewniał on prędkość nadświetlna równą 0,42 roku świetlnego/dzień. W przypadku holowania kompleksu rafineryjnego prędkość ta spadała do 0,1 roku świetlnego/dzień.

Napęd manewrowy stanowił 3 silniki Rolls-Royce N66 umieszczone w specjalnych komorach na rufie statku. Każdy z silników zapewniał ciąg o mocy użytkowej 7.290.000 ton i mocy chwilowej maksymalnej 14.460.000 ton.

W przypadku potrzeby zniszczenia okrętu . upoważniony do tego członek załogi wprowadzał odpowiednie dyrektywy bezpośrednio do konsoli reaktora. Komendy te powodowały wyłączenie systemy chłodzenia reaktora z jednoczesnym zwiększeniem jego wydajności. Po takiej dyrektywie reaktor musiał eksplodować w przeciągu 10 minut od zatwierdzenia komendy.

ELEKTRONIKA:
Głównym sercem okrętu był komputer główny typu .MOTHER.. Komputer ten zapewniał pełną kontrolę nad okrętem zarówno czasie lotu sterowanego załogowo, jaki w przypadku lotów nadświetlnych. Komputer ten posiadał zapasowy obwód o tej samej wydajności w przypadku całkowitego zniszczenia głównego komputera pokładowego. Dzięki temu okręt praktycznie mógł wykonywać swoje zadania nawet bez głównego komputera. Wszystkie funkcje komputera głównego były dublowane. Niektóre systemy posiadały nawet potrójne układy sterujące (np. układ podtrzymywania życia, sterowania okrętem, nawigacji itd.).
Jeśli chodzi o sprzęt łącznościowy, okręty klasy NOSTROMO posiadały standardowy sprzęt do łączności międzyplanetarnej, łączności planetarnej a także łączności nadświetlnej. Całość wyposażenia uzupełniał radar pokładowy wraz z kompletem czujników rozmieszczonych wzdłuż całego kadłuba mających za zadanie jak najlepsze zobrazowanie sytuacji otaczającej statek. Ciekawym uzupełnieniem jest radar powierzchniowy wspomagający statek przy lądowaniu na planetach. To wyposażenie gwarantuje temu okrętowi zdolność do lądowania nawet w najtrudniejszych warunkach atmosferycznych. Z niepotwierdzonych źródeł wiadomo, iż okręty klasy NOSTROMO były wykorzystywane przez siły USCMC przy eksploracji nowo odkrytych planet. Ponadto uczestniczyły w kilkunastu operacjach wojskowych na DIOXIN gdzie po odpowiednich modyfikacjach stanowiły trzon wstępnych sił desantowych. To wszystko stawia te okręty w bardzo dobrym świetle.

EWAKUACJA:
Do standardowego wyposażenia tej klasy należały 2 promy awaryjne typu NARCISSIUS. Te promy były w stanie zagwarantować bezpieczny transport dla załogi okrętu włącznie możliwością wykonywania krótkich skoków z prędkością nadświetlną. Obydwa promy posiadały także zdolność lądowania na planetach posiadających atmosferę. Dzięki temu ewakuowana załoga spokojnie mogła wylądować na najbliższej planecie posiadającej warunki do utrzymania życia. To sprawiało, iż załoga okrętów klasy NOSTROMO mogła czuć się bardzo bezpieczna.

Okręty klasy NOSTROMO stanowią trzon flot handlowych wielu państw i korporacji. Zależnie od właściciela okręty te przechodzą różne modernizacje, które nie SĄ uznawane jako oficjalne. Z ciekawszych można wymienić modernizacje okrętu U.S.S. .Tiger., który zamiast promów NARCISSIUS posiadał 2 promy zrzutowe UD-4 oraz jeden prom wsparcia AD-17.

Statki klasy M stanowią starą konstrukcję, która jednak ciągle jest modernizowana. Mimo niezbyt dużych prędkości, statki te oferują korzystny stosunek kosztów eksploatacji do zysków jakie przynoszą.

Poniżej prezentujemy plany zrobione przez Darrella. Są idealne do wykorzystania na sesji :-)
W przyszłości zamieścimy tutaj dodatkowe informacje i grafiki. (mam ndzieję, że niedługo).

Poniżej znajdują się rysunki pokazujące frachtowiec ze wszystkich stron.
Poniżej znajdują się plany pokładów oraz przekrój statku